هر دارویی می‌تواند در زمان مصرف عوارض منفی ایجاد کند که البته قرصهای ضدافسردگی نیز از این قاعده مستثنی نیست. گاهی اوقات عوارض جانبی که قرصهای ضدافسردگی ایجاد می‌کنند می‌تواند تا حدی خفیف باشد و در شرایطی این عوارض می‌توانند شدید باشند و همنچنین اثرات جبران ناپذیری بر روی بدن بگذارند. علاوه بر آن، این عوارض جانبی ممکن است به مرور زمان از بین رفته و یا شدت آن‌ها کمتر شود.
اگر با این عوارض جانبی مواجه شده باشید ممکن است این موضوع را به پزشک‌تان اطلاع بدهید. پزشک نیز ممکن است استراتژیی‌هایی را به شما پیشنهاد دهد که بتوانید با این عوارض مقابله کنید و در شرایطی حتی ممکن است دارو برای شما جایگزین شود تا عوارض جانبی کمتری را تجربه کنید. در این مقاله پزشک خوب به بررسی عوارض جانبی داروهای ضدافسردگی و راه‌حل‌هایی برای مقابله با آن می‌پردازیم.
قرصهای ضدافسردگی
طبق معیارهای انجمن روانپزشکی آمریکا قرصهای ضدافسردگی اولین انتخاب برای درمان افسردگی ماژور هستند. این داروها همچنین می‌توانند به درمان اختلالات اضطرابی مانند اختلال اضطراب فراگیر کمک کنند. انواع مختلفی از داروهای ضدافسردگی وجود دارند که انواعی از آن‌ها از سایر قوی‌تر و موثرتر هستند. اما این داروها مانند سایر داروها با عوارض جانبی بالقوه‌ای همراه هستند. به طور کلی هر نوع از قرصهای ضد افسردگی عوارض جانبی مختلفی ایجاد می‌کنند.
همچنین بدن هر فرد مصرف کننده می‌تواند به نوعی مختلف به این داروها پاسخ دهد. برخی از افراد ممکن است هیچ عارضه جدی نگران کننده‌ای را تجربه نکنند و برخی دیگر ممکن است یک یا چند عارضه جدی مختلف داشته باشند.
به همین خاطر است که فرد مصرف کننده مجبور می‌شود چند نوع مختلف از این داروها را امتحان کند تا به نوعی که برایش مناسب است برسد. در این مقاله به بررسی قرصهای ضدافسردگی مختلف می‌پردازیم و همچنین عوارض جانبی هر کدام از آن‌ها را به طور مختصر توضیح می‌دهیم.
مطلب مرتبط: میرتازاپین برای چیست؟ نحوه مصرف، عوارض و تداخلات
مهارکننده‌های بازجذب سروتونین با نام مخفف اس‌اس‌آرآی‌ها (SSRIs)
مهارکننده‌های بازجذب سروتونین بر روی سروتونین که یک انتقال دهنده عصبی است و در بسیاری از موارد از جمله خلق و خوی شما نقش دارد تأثیر می‌گذارد. انتقال دهنده‌های عصبی به عنوان پیام رسان‌های شیمیایی در بدن شما عمل می‌کنند.
زمانی که مغز شما سروتونین آزاد میکند، مقداری از آن برای برقراری ارتباط با سلول‌های دیگر استفاده می‌شود و بخشی دیگر به سلول آزادکننده آن بر می‌گردد. SSRIها میزان سروتونین را که به سلول آزاد کننده آن برمی‌گردد کاهش می‌دهند و مقدار بیشتر آن را در مغز شما برای برقراری ارتباط با سلول‌های دیگر می‌گذارد.
متخصصان هنوز درباره نقش سروتونین در افسردگی به طور کامل مطمئن نیستند. اما بسیاری بر این باورند که کمبود این ماده نقش بسزایی در ابتلا به افسردگی دارد.
داروهای مهارکننده‌های بازجذب سروتونین عبارت‌اند از:
- سیتالوپرام (Celexa)
- اس سیتالوپرام (لکساپرو)
- پاروکستین (پاکسیل، پکسوا)
- فلوکستین (پروزاک)
- فلووکسامین
- سرترالین (زولوفت)
داروهای مهارکننده بازجذب سروتونین موثرترین دارو برای درمان افسردگی ماژور هستند اما این داروها برای مشکلات روانی دیگر نیز کاربرد دارند که در زیر به برخی از آن‌ها اشاره می‌کنیم:
- اختلال افسردگی فراگیر
- اختلال وحشت
- اختلال اضطراب اجتماعی
- اختلال دیسفوریک پیش از قاعدگی
- اختلال اضطراب پس از سانحه
- اختلال اضطراب فکری عملی
عوارض معمول قرصهای بازدارنده بازجذب سروتونین
- سردرد
- حالت تهوع
- مشکلات خواب
- سرگیجه
- اسهال
- ضعف و خستگی
- اضطراب
- ناراحتی معده
- خشکی دهان
- مشکلات جنسی مانند بی‌میلی جنسی، اختلال در نعوظ یا مشکلات انزال
SSRIها بیشتر از سایر قرصهای ضدافسردگی باعث ایجاد مشکلات جنسی میشوند. آن‌ها همچنین می‌توانند اشتها را افزایش دهند و به طور بالقوه منجر به افزایش وزن شوند.
پزشک خوب به شما کمک میکند بهترین روانپزشکان را در کوتاه‌ترین زمان و در نزدیکی محل زندگی خود پیدا کنید
مهارکننده‌های بازجذب سروتونین – نوراپی‌نفرین (SNRIs)
مانند مهارکننده‌های بازجذب سروتونین قرصهای SNRIs برای درمان افسردگی ماژور تجویز میشوند. مشابه SSRI ها، SNRI ها از سلول‌های مغز شما در جذب مجدد انتقال دهنده‌های عصبی خاص جلوگیری می‌کنند. با این کار مقدار بیشتری در مغز شما برای برقراری ارتباط با سلول‌های دیگر باقی می‌ماند.
در رابطه با SNRIs انتقال دهنده‌های عصبی تحت تاثیر سروتونین و نوراپی نفرین هستند.
مهارکننده‌های بازجذب سروتونین – نوراپی‌نفرین عبارت‌اند از:
- دزونلافاکسین
- دولوکستین (Cymbalta)
- لوومیلناسیپران (فتزیما)
- ونلافاکسین (Effexor XR)
این داروها علاوه بر درمان اختلال افسردگی ماژور، می‌توانند آسیب عصبی ناشی از دیابت، فیبرومیالژیا و اختلال اضطراب فراگیر را درمان کنند.