اختلال اسکیزوافکتیو (Schizoaffective disorder) نوعی اختلال روانی مزمن است که فرد مبتلا ترکیبی از علائم اسکیزوفرنی (مانند توهم یا هذیان) و علائم اختلال خلقی (مانند افسردگی یا شیدایی) را تجربه می‌کند، بیماری اسکیزوافکتیو که دیگر از آن با عنوان بیماری، یاد نمی شود و اختلال اسکیزوافکتیو نامیده شده؛ بر افکار، رفتار و خلق و خو تاثیر می‌گذارد. بسته به نوع علائم خلقی، اختلال اسکیزوافکتیو ه عنوان نوع دوقطبی یا نوع افسردگی تشخیص داده می شود.
شیوع اختلال اسکیزوافکتیو در جمعیت حدود ۰.۳٪ است که کمتر از اسکیزوفرنی یا اختلالات خلقی است. تحقیقات نشان می دهد که زنان اندکی بیشتر مستعد ابتلا به اختلال اسکیزو افکتیو هستند، اما مردان هم در سنین پایین تر تمایل به ابتلا به این اختلال را دارند. اختلال اسکیزوافکتیو معمولاً ابتدا بین سنین ۱۶ تا ۳۰ سالگی تشخیص داده می شود و در کودکان نادر است.
انواع اختلال اسکیزوافکتیو
اختلال اسکیزوافکتیو به دو نوع تقسیم می شود: اختلال اسکیزوافکتیو دوقطبی و اختلال اسکیزوافکتیو افسرده. این دو نوع بر اساس اختلال خلقی مرتبط با فرد است:
- نوع دوقطبی: فرد در طول دوره بیماری همزمان درگیر علائم اسکیزوفرنی و دو قطبی است. افراد مبتلا به اختلال اسکیزوافکتیو دوقطبی یا در فاز خلق افسرده هستند یا شیدایی.
- نوع افسرده: فرد علائم اسکیزوفرنی و افسردگی را همزمان در طول یک دوره نشان می‌دهد. اختلال اسکیزوافکتیو از نوع افسردگی در افراد سالمند شایع‌تر است؛ اما در جوانان نوع دوقطبی آن بیشتر رخ می‌دهد.
علائم اختلال اسکیزوافکتیو چیست؟
علائم اختلال اسکیزوافکتیو از فردی به فرد دیگر متفاوت است؛ اما به‌طور کل افراد مبتلا به اختلال اسکیزوافکتیو، علائم روانپریشی همچون توهم و هذیان را به‌وضوح نشان میدهند. این افراد علاوه بر نشانه‌های روانپریشی علائم اختلال خلقی را نیز تجربه میکنند. دوره‌های شیدایی و گاهی اوقات دوره‌های افسردگی از نمونه حالات مشکلات خلقی این افراد است. افراد مبتلا به اختلال اسکیزوافکتیو دوره‌هایی از بهبودی را تجربه میکنند که پس از آن دوره‌هایی از بدتر شدن علائم را به دنبال دارد.
با اینکه دوره‌های شکل‌گیری و سیر اختلال اسکیزوافکتیو از فردی به فرد دیگر متفاوت است؛ اما ویژگی‌هایی که سبب تشخیص و تعیین این بیماری میشود شامل یک دوره اختلال خلقی (خلق افسرده یا شیدایی) و حداقل یک دوره دو هفته‌ای علائم روانپریشی است (در زمانی که دوره‌ی روانپریشی تجربه میشود، اختلال خلقی وجود ندارد).
به‌طور کل علائم اختلال اسکیزوافکتیو به چندین دسته تقسیم می‌شوند. این علائم عبارتند از:
علائم روانپریشی
اسکیزوفرنی نوعی اختلال روانی است که بر نحوه تفکر، رفتار فرد، کنار‌آمدن فرد با مسائل، روابط و عملکرد و شیوه‌ی زندگی تاثیرات مخربی می‌گذارد. علائم روانپریشی اسکیزوافکتیو شامل موارد زیر است:
- توهمات: فرد گاهی چیزهایی را می‌شنود، می‌ببیند یا احساس می‌کند که وجود خارجی ندارند
- هذیانات: فرد به موضوعاتی اعتقاد و باور دارد که در دنیای واقعی، واقعیت ندارند.
- گفتارهای بی‌نظم: چنین افرادی گاهی سریع یا گاهی آهسته صحبت میکنند و موضوعاتی که آنها در مورد آن گفت‌و‌گو میکنند برای افراد دیگر منطقی نیست. علاوه بر این گاهی بدون هیچ پیش زمینه واضحی و یک‌دفعه موضوع صحبت را تغییر میدهند
- رفتارهای بی‌نظم: این‌گونه افراد برای مدیریت و سازمان‌دهی زندگی خود با مشکل جدی مواجه هستند
- رفتار کاتاتونیک: این‌گونه افراد گاهی احساس میکنند که قادر به حرکت نیستند و دیگران با دیدنشان، احساس میکنند که گیج شده‌اند
- علائم منفی: علائم منفی علائمی هستند که فرد در حالت طبیعی باید آن ها را داشته باشد اما دچار کمبود یا فقدان آنها می شود، از دست‌دادن توانایی و لذت در زندگی از نمونه این علائم منفی است. علائم منفی شامل موارد زیر است:
- کمبود انگیزه
- حرکت آرام
- تغییر در الگوهای خواب
- نظافت یا بهداشت ضعیف
- مشکل در برنامه‌ریزی و تعیین اهداف
- کم حرفی
- تغییرات در زبان بدن
- عدم ارتباط چشمی
- کاهش دامنه احساسات
- از دست‌دادن علاقه یا میل کمتر به معاشرت یا سرگرمی‌ها و فعالیت‌ها
- میل جنسی کم
علائم شیدایی
شیدایی یا مانیا، خلق بالا و شاد محسوب میشود و شامل موارد زیر است:
- بیش از حد فعال، پرانرژی یا حالت بی‌قراری
- تحریک‌پذیری بیش از حد معمول
- اعتماد به نفس بیش از حد
- صحبت‌کردن خیلی سریع، پرحرفی، پرش افکار (پرش فکر از یک ایده به ایده دیگر یا داشتن افکار مسابقه‌ای)
- شادی و شعف، با وجود اوضاع بد و به هم ریخته
- پرت‌شدن حواس
- کاهش نیاز به خوابیدن
- افکار بلند پروازانه
- انجام کارها و رفتارهای پرخطر، ولخرجی، روابط جنسی متعدد با شرکای مختلف، مصرف مواد مخدر یا الکل، قمار یا گرفتن تصمیمات بدون فکر
- برون‌گرایی بیش از حد معمول
- مجادله، زورگویی یا پرخاشگری
علائم افسردگی
در اختلال اسکیزوافکتیو، گاهی دوره‌هایی با علائم افسردگی وجود دارد. این علائم و نشانه‌ها عبارتند از:
- احساس ناخوشی
- انرژی کم و حس از خستگی
- ناامیدی یا افکار منفی
- حس گناه، بی‌ارزش یا درماندگی
- کاهش علاقه به امور مختلف
- مشکل در تمرکز، مشکل در به خاطر سپردن یا تصمیم‌گیری، حافظه ضعیف
- بی‌قراری یا تحریک پذیری
- خواب بیش از حد، بی‌خوابی یا خواب آشفته
- پرخوری یا بی‌اشتهایی
- افکار مربوط به مرگ، خودکشی و حتی اقدام به خودکشی
تفاوت اسکیزوفرنی و اسکیزوافکتیو
اسکیزوفرنی و اسکیزوافکتیو دو اختلال مجزا هستند. فردی که مبتلا به اسکیزوفرنی است ممکن است فاز افسردگی یا شیدایی را تجربه کند، اما این علائم اختلال خلقی عموماً بخشی برجسته یا پایدار از وضعیت او نیستند، در حالیکه در اختلال اسکیزوافکتیو؛ وجود دوره های خلقی افسرده یا مانیک جز اصلی تشخیصی است. دیگر تفاوت اسکیزوفرنی و اسکیزوفکتیو این است که علائم روان پریشی در اسکیزوفرنی دائمی است، در حالی که فرد مبتلا به اختلال اسکیزوافکتیو عموماً دوره های کوتاه تری از علائم روان پریشی دارد که می آیند و می روند.
مطالعه بیشتر: انواع درمان اسکیزوفرنی؛ معرفی بهترین و جدیدترین درمان ها
تفاوت اسکیزوافکتیو و دوقطبی
یک تفاوت اسکیزوافکتیو و دوقطبی این است که اختلال دوقطبی لزوما همیشه شامل علائم روانپریشی نمی شود و می تواند صرفا به عنوان یک ویژگی حضور داشته باشد، در حالی که اختلال اسکیزوافکتیو حتما دارای ویژگی روانپریشی می باشد. افراد مبتلا به اختلال دوقطبی فقط تغییرات خلقی را تجربه خواهند کرد، در حالی که افراد مبتلا به اختلال اسکیزوافکتیو ممکن است تغییراتی را در تفکر و ادراک خود نیز تجربه کنند.
دوقطبی با ویژگی های روان پریشی می تواند بسیار شبیه اختلال اسکیزوافکتیو باشد. افرادی که با این اختلال زندگی می کنند علائم ترکیبی اسکیزوفرنی و اختلال دوقطبی را دارند. این مجموعه پیچیده از علائم می تواند تشخیص اختلال اسکیزوافکتیو را دشوارتر کند.
جهت دریافت مشاوره روانشناسی، روانپزشکی و روانکاوی با مجرب‌ترین درمانگران اقدام کنید:
برای ارتباط و دریافت مشاوره با بهترین روانشناسان در تمام نقاط ایران کلیک کنید.
اختلال اسکیزوافکتیو چگونه تشخیص داده میشود؟
یک روانپزشک یا روانشناس خوب با سوالات تخصصی به تشخیص می‌رسد؛ اما گاهی تشخیص آن کمی دشوار است و پس از ارزیابی‌های مختلف به تشخیص دقیق نمی‌رسد. متخصصان برای تشخیص درست از دستورالعمل‌هایی استفاده میکنند. این دستورالعمل‌ها عبارتند از:
- طبقه‌بندی بین‌المللی بیماری‌ها (ICD-10) که توسط سازمان بهداشت جهانی (WHO) تهیه شده است.
- راهنمای تشخیصی و آماری (DSM-5) که توسط انجمن روانپزشکی آمریکا تهیه شده است.
اولین گام در تشخیص اختلال اسکیزوافکتیو ممکن است انجام یک معاینه فیزیکی یا تصویربرداری مغزی، برای رد هرگونه مسائل پزشکی بالقوه در علائم باشد. این دستورالعمل‌ها راهنماهایی هستند که شرایط و علائم دقیق سلامت روان در آنها توضیح داده شده است. در این راهنماهای تشخیصی، مدت علائم خاص نیز ذکر شده است. متخصص برای تشخیص اختلال اسکیزوافکتیو ترکیبی از علائم روانپریشی و اختلال دوقطبی را در فرد مبتلا بررسی می‌کند.
اختلال اسکیزوافکتیو با سایر شرایط همپوشانی دارد، بنابراین تشخیص آن دشوار است. گاهی اوقات، به اشتباه به عنوان اختلال دوقطبی یا اسکیزوفرنی تشخیص داده می شود، به همین دلیل است که برای متخصصان سلامت روان مهم است که قبل از تشخیص، سابقه کامل علائم را داشته باشند. اختلال اسکیزوافکتیو شامل یک دوره اختلال خلقی عمده (افسردگی یا شیدایی) و حداقل دو مورد از علائم اسکیزوفرنی زیر است (حداقل یکی از سه مورد اول لازم است). بر اساس DSM-5، هنگامی فرد مبتلا به اختلال اسکیزوافکتیو تشخیص داده میشود که علائم و فاکتورهای زیر در شخص دیده شود:
- دوره‌های اختلالات روانی بدون وقفه رخ می‌دهد. بروز علائم افسردگی یا اختلال خلقی دیگر برای مدت طولانی از علائم اختلال اسکیزوافکتیو است.
- دوره‌های شیدایی، افسردگی اساسی یا هر دو در حالی که علائم اسکیزوفرنی نیز وجود داشته است.
- حداقل دو هفته علائم روانپریشی (مانند هذیان یا توهم) بدون علائم خلقی در نشانه‌های فرد وجود داشته است.
- مدرکی در خصوص مصرف مواد مخدر یا داروهایی که سبب‌ساز چنین علائمی است، وجود ندارد.
علت اختلال اسکیزوافکتیو
متخصصان علت دقیقی برای اختلال اسکیزوافکتیو ذکر نکرده‌اند؛ در واقع به‌طور دقیق نمی‌دانند که چه چیزی سبب بروز اختلال اسکیزوافکتیو میشود. البته وجود این اختلال نشان از عدم‌تعادل شیمیایی در مغز فرد دارد. تحقیقات مختلف نشان داده است که هم عوامل ژنتیکی و هم فاکتورهای محیطی خطر ابتلا به این بیماری را افزایش میدهند.
ژنتیک در اختلال اسکیزو افکتیو
اگر در خانواده فردی شخصی مبتلا به اسکیزوفرنی، اختلال اسکیزوافکتیو یا اختلال دوقطبی وجود داشت، احتمال بروز اختلال اسکیزوافکتیو بیشتر از افراد دیگر است. این آمار نشان از نقش فعال ژنتیک در شکل‌گیری و ابتلا به اختلال اسکیزوافکتیو دارد.
عوامل محیطی
عوامل محیطی مربوط به تجربیات شخصی فرد است. گاهی استرس و اضطراب میتواند سبب ابتلا به اختلال اسکیزوافکتیو شود. استرس‌ها گاهی از عواملی همچون سوگ، بدهی یا مشکلات شغلی ناشی می‌شوند. گاهی نیز ترومای دوران کودکی فاکتور و عاملی مهمی برای شکل‌گیری این اختلال است. مطابق با تحقیقات انجام شده آسیب های دوران کودکی احتمال بروز روانپریشی را افزایش می‌دهد.
عوارض اختلال اسکیزوافکتیو
افراد مبتلا به اختلال اسکیزوافکتیو با عوارض مشکل‌ساز در زندگی شخصی و اجتماعی دست و پنجه نرم میکنند و گاهی این عوارض سلامتیشان را نیز با خطر جدی رو به رو می‌کند. این عوارض شامل موارد زیر هستند:
- خودکشی، اقدام به خودکشی یا افکار خودکشی
- ایزوله‌سازی و جدایی از اجتماع
- تعارضات خانوادگی و بین فردی
- مسائل شغلی و بیکاری
- اختلالات اضطرابی
- مشکلات مصرف الکل یا مواد مخدر
- مشکلات سلامتی قابل توجه
- فقر و بی‌خانمانی
اختلالات همراه اسکیزو افکتیو
افراد مبتلا به اختلال اسکیزوافکتیو ممکن است به اختلالاتی مانند اختلال نقص توجه و بیش فعالی، اختلال استرس پس از سانحه (PTSD)، اختلالات اضطرابی، و اختلال مصرف مواد و الکل نیز مبتلا باشند.
یک اختلال همزمان می تواند علائم اختلال اسکیزوافکتیو را تشدید کند و باعث شود فرد کمتر برنامه درمانی خود را دنبال کند. به همین دلیل است که تشخیص صحیح و درمان یکپارچه در مدیریت و مقابله با یک تشخیص دوگانه ضروری است. اختلال اسکیزوافکتیو اغلب با سایر بیماری‌های روانی از جمله اسکیزوفرنی و اختلال دوقطبی اشتباه گرفته میشود. در حالی که آنها علائم مشترک بسیاری دارند، تفاوت اصلی این است که یک جزء خلقی برجسته در اختلال اسکیزوافکتیو وجود دارد.
مطالعه بیشتر: اختلال هذیانی چیست؟ علائم، علت، انواع و درمان هذیان گفتن
درمان اختلال اسکیزوافکتیو
ایا اسکیزوافکتیو درمان دارد؟ درمان قطعی اسکیزوافکتیو وجود ندارد اما اختلال اسکیزوافکتیو با تکنیک‌ها و رویکردهای مختلفی مدیریت میشود. مصرف دارو همراه با رواندرمانی و آموزش مهارتهای مختلف از جمله درمان‌های این عارضه است. دارو سبب تثبیت خلق‌وخوی فرد و کاهش علائم روانپریشی میشود. رواندرمانی و آموزش مهارتهای مقابله‌ای نیز سبب بهبود عملکرد اجتماعی و روابط فرد مبتلا خواهد شد.
داروهای اسکیزوافکتیو
روانپزشک داروی متناسب را بر اساس نوع اختلال تعیین می‌کند. داروهای اسکیزوافکتیو به داشتن علائم افسردگی یا اختلال دوقطبی، همراه با علائمی که نشان دهنده اسکیزوفرنی است، بستگی دارد. داروهای اصلی که پزشکان برای علائم روان پریشی اسکیزوافکتیو مانند هذیان، توهم و اختلال در تفکر تجویز می کنند، داروهای ضد روان پریشی نامیده می شوند. همه این داروها مانند هالوپریدول، احتمالا می توانند به اختلال اسکیزوافکتیو کمک کنند، اما پالیپریدون تنها دارویی است که FDA برای درمان آن تایید کرده است. برای علائم مربوط به خلق و خو، ممکن است یک داروی ضد افسردگی یا یک تثبیت کننده خلق مانند لیتیوم مصرف کنید.
عوارض جانبی مصرف داروهای اسکیزوافکتیو
داروها در کنار کاهش علائم و کمک به درمان اختلال اسکیزوافکتیو گاهی با عوارض جانبی همراه هستند، لذا ضروریست آمادگی بروز برخی عوارض را داشته باشیم و در صورت بروز به جای ناامیدی یا قطع درمان با روانپزشک مشورت کنیم تا با تنظیم یا تغییر دارو عوارض را به حداقل برساند.
عوارض جانبی لیتیوم
- سرگیجه
- لرزش دستان
- از دست‌دادن اشتها یا کاهش اشتها
- هورمون تیروئید پایین
- اسهال خفیف
- حالت تهوع
عوارض جانبی داروهای ضد افسردگی
- یبوست یا اسهال
- دهان خشک
- سردرد
- مشکلات جنسی (از جمله تاخیر در ارگاسم یا اختلال نعوظ)
- خواب‌آلودگی یا مشکل در خواب
- عرق‌کردن
- افزایش یا کاهش وزن
عوارض جانبی داروهای آنتی سایکوتیک
- خواب‌آلودگی
- افزایش کلسترول و تری گلیسیرید
- افزایش خطر ابتلا به دیابت
- حرکات آهسته
- افزایش وزن
رواندرمانی اختلال اسکیزوافکتیو
روانشناس یا مشاور فردی است که در این رابطه به شخص مبتلا کمک می‌کند. هدف از رواندرمانی برای اختلال اسکیزوافکتیو کمک به شخص در شناخت بیماری، تعیین اهداف و مدیریت مشکلات روزمره (مدیریت پول، خانه، نظافت و بهداشت و مهارتهای اجتماعی) مرتبط با این اختلال است. خانواده درمانی می تواند به خانواده ها کمک کند تا در ارتباط و کمک به عزیزان مبتلا به اختلال اسکیزوافکتیو بهتر شوند.
بستری شدن در بیمارستان
در صورت بروز یک دوره روان پریشی حاد، افکار خودکشی یا احتمال آسیب به خود یا دیگران، بستری در بیمارستان ممکن است ضروری باشد. متأسفانه هیچ درمانی برای اختلال اسکیزوافکتیو وجود ندارد و اغلب به درمان و مدیریت طولانی مدت نیاز است. با این حال، دارو و درمان می تواند به کاهش عود علائم و اختلال در زندگی فرد و زندگی اطرافیان کمک کند. به همین دلیل برای آنها مهم است که با روانپزشک در تماس باشند تا مطمئن شوند که برنامه درمانی آنها بهینه است.
شوک الکتریکی
این درمان ممکن است برای بزرگسالانی که به روان درمانی یا داروها پاسخ نمی دهند، گزینه ای مناسب باشد. شوک الکتریکی شامل ارسال یک جریان الکتریکی سریع از طریق مغز است. فرد نوعی داروی بیهوشی دریافت خواهد کرد که به او کمک می کند تا از طریق آن بخوابد. شوک الکتریکی باعث تشنج کوتاه مدت می شود. پزشکان از شوک به این علت استفاده می کنند که فکر می کنند شیمی مغز را تغییر می دهد و ممکن است برخی شرایط را معکوس کند.
اسکیزوافکتیو و ازدواج
اسکیزو افکتیو و ازدواج مسئله پیچیده ای است. اختلال اسکیزوافکتیو به عنوان وضعیتی که هم علائم روان پریشی و هم علائم مربوط به خلق را نشان می دهد، می تواند برای فرد مبتلا بسیار ناراحت کننده باشد. نه تنها حالت درونی آنها ناآرام و غیرقابل پیش بینی است، بلکه دنیای بیرون نیز می تواند در رابطه با سردرگمی درونی احساس ابهام کند. اگر توهم یا هذیان بر ادراک فرد در جهتی خاص تأثیر بگذارد، حتی می تواند خطرساز باشد. این عدم تعادل یک رابطه نزدیک یا ازدواج را بسیار دشوار می کند، اما با آگاهی مستمر و مداخله زودهنگام، شرکا می توانند در این رابطه پیشرفت کنند و از مزایای کار کردن در کنار چالش های سلامت روان استقبال کنند.
موارد زیر برخی از چالش‌هایی است که ممکن است در اسکیزوافکتیو و ازدواج پیش بیاید:
- حالات غیر قابل پیش بینی
- اختلال در تفکر به خصوص تجربه توهم یا هذیان، گیجی و پارانویا
- فاصله و عقب نشینی
- مشکل در تمرکز
- ناامنی و شک
- مشکل در بیان و صحبت کردن
- اختلال مصرف مواد
- بیکاری
طول عمر بیماران اسکیزوافکتیو
در یک پژوهش امید به زندگی افراد مبتلا به اسکیزوفرنی و اسکیزوافکتیو را جداگانه در مردان و زنان سنجیدند. به طور خاص، مردان مبتلا به اسکیزوفرنی ۱۴ سال کاهش امید به زندگی در مقایسه با کاهش ۹ سال در زنان داشتند. در همین حال، زنان مبتلا به اختلالات اسکیزوافکتیو ۱۷ سال کاهش امید به زندگی در مقایسه با کاهش ۸ سال در مردان داشتند.
سخن پایانی روان درمان
اختلال اسکیزوافکتیو نوعی اختلال نادر در وضعیت سلامت روان است. فرد مبتلا هم علائم اسکیزوفرنی و هم اختلال خلقی را نشان می‌دهد. علت وقوع این اختلال مشخص نیست؛ اما ژنتیک، محیط و شیمی مغز در بروز آن دخیل هستند. به‌طور کل علائم و نشانه‌های اختلال اسکیزوافکتیو به نوع آن نیز بستگی دارد. زندگی با اختلال اسکیزو افکتیو به معنای رویارویی با چالش های زیادی است. درک این وضعیت برای فرد مبتلا و اطرافیانش می تواند پیچیده باشد. فرد برای درمان باید به روانپزشک و روانشناس مراجعه کند. روانپزشک با تجویز دارو و روانشناس با رواندرمانی و آموزش مهارتهای لازم به بهبود علائم و بهتر‌شدن کیفیت روابط و زندگی فرد کمک میکنند.
منابع: mayoclinic, mind, nami, webmd, clevelandclinic
سوالات متداول
در این بخش به پرسش و پاسخ در مورد اختلال اسکیزوافکتیو می پردازیم.
اختلال اسکیزوافکتیو در چه سنی آغاز میشود؟
علائم میتواند در هر سنی شروع شود؛ اما معمولا زمانی که فرد جوان است آغاز میشود و تشخیص از ۱۶ سالگی رایج تر است. برخی از افراد تنها یک بار در زندگی خود علائم اختلال اسکیزوافکتیو را تجربه میکنند.
برای درمان اختلال اسکیزوافکتیو به چه متخصصی مراجعه کنیم؟
برای درمان اختلال اسکیزوافکتیو می بایست به روانپزشکان و روانشناسان مراجعه کرد. روانپزشک با تجویز دارو و روانشناس با آموزش و روان درمانی به بهبود علائم این اختلال کمک می کنند.
اختلال اسکیزوافکتیو چگونه بر افراد تاثیر می‌گذارد؟
اختلال اسکیزوافکتیو تقریبا میتواند تمام بخش‌های زندگی فرد مبتلا را تحت تاثیر خود قرار دهد. عملکرد فرد مبتلا در محل کار یا مدرسه بسیار ضعیف و با مشکلات فراوان است. علاوه بر این، فرد مبتلا در روابط با خانواده، دوستان و اجتماع مشکل دارد.
چه کسانی به اختلال اسکیزوافکتیو مبتلا می‌شوند؟
اختلال اسکیزوافکتیو معمولا در اواخر نوجوانی یا اوایل بزرگ‌سالی تا حدود سن ۳۰ سالگی آغاز میشود. این عارضه به‌ندرت در کودکان دیده میشود. مطابق با مطالعات انجام شده، این اختلال در زنان بیشتر از مردان است.
اختلال اسکیزوافکتیو چقدر شایع است؟
اختلال اسکیزو افکتیو بیماری نسبتا نادری است .طبق تحقیقات تخمین‌زده میشود از هر ۱۰۰۰ نفر ۳ نفر (۰.۳ درصد) در طول زندگیشان تشخیص اختلال اسکیزوافکتیو را دریافت میکنند. این اختلال گاهی به اشتباه اسکیزوفرنی، دوقطبی یا افسردگی تشخیص داده میشود.
آیا فرد مبتلا به اختلال اسکیزو افکتیو نیاز به بستریشدن در بیمارستان دارد؟
در اغلب موارد افراد مبتلا تحت درمان سرپایی قرار میگیرند و نیازی به بستریشدن ندارند. با این حال، گاهی اوقات، افراد علائم شدیدی همچون آسیب به خود یا دیگران نشان میدهند. در چنین مواردی برای تثبیت وضعیت، فرد بستری میشود.
آیا می‌توان از اختلال اسکیزوافکتیو پیشگیری کرد؟
برای پیشگیری از هر اختلال روانشناختی بهترین راه داشتن سبک زندکی سالم، متعادل و موثر هست که همزمان به همه وجوه و نیازهای فرد پرداخته شود. ارتباطات سازنده و غیر مخرب مهمترین فاکتور در پیشگیری از اختلالات روانشناختی است، با توجه به اینکه بروز این اختلال معمولا در دوره نوجوانی است، نقش والدین در پیشگیری طی دوره کودکی و نوجوانی با ارتقای مهارتهای والدگری و بهبود رابطه با فرزندان اساسی است؛ در صورت مشاهده‌ی علائم می‌توان اختلال اسکیزوافکتیو را مدیریت و درمان کرد. درمان سریع از عودهای مکرر جلوگیری کرده و میزان بستریشدن را کاهش می‌دهد.
آیا اختلال اسکیزوافکتیو همان اسکیزوفرنی است؟
خیر اسکیزوافکتیو همان اسکیزوفرنی نیست و اختلال اسکیزو افکتیو بهعنوان یک اختلال جداگانه شناخته میشود. وجه تمایز این دو اختلال، وجود دوره های افسردگی یا شیدایی در اختلال اسکیزوافکتیو است. برخی تصور میکنند اختلال اسکیزوافکتیو همان اسکیزوفرنی است که در وسط یک طیف قرار دارد، اما چنین نیست و اختلال اسکیزوافکتیو بهعنوان یک اختلال جداگانه شناخته میشود.
برای درمان اختلال چه مدت باید دارو مصرف شود؟
معمولا این داروها باید بلند مدت مصرف شوند. البته در برخی موارد دارو به تدریج کاهش داده میشود؛ اما باید زیر نظر پزشک انجام شود.
سلام.. من سه ساله صدا میشنوم و در دوره ای شدید شد که توهم تصویری هم داشتم به نحوی که ماشینم را وسط خیابون خاموش کردم و پیاده رفتم خونه هنوزم درگیرم و مدام ب مرگ فکر میکنم جوری که مردن برام دیگه ترسی نداره
سلام عزیز من یه علائم هایی دارم که تو هیچ کسی ندیدم هرچی تو گروه ها گشتم آخرش نفهمیدم اختلالم چیه ،آیدی چیزی تو تلگرام ندارید حرف بزنیم منو راهنمایی کنید
سلام همراه گرامی، پیشنهاد می کنیم با یک روانشناس صحبت کنید و علائمتون رو به ایشون توضیح بدید تا به صورت حرفه ای شما رو راهنمایی کنند.
باسلام
بسیارمتشکریم ازمطالب بسیارمفیدتان
خیلی خوب مطالب را تفکیک کردید
موفق باشید
سلام و درود، ممنون از نظر مثبتتون.
دستتون درد نکنه واسه این مقالتون
ممنون از نظر مثبتتون.
ممنون ازاطلاعات مفیدتون
سپاس از همراهی شما.
جالب بود مرسی از اطلاعات.