هجوم افکار یا وسواس فکری چیست و برای رهایی از آن چه باید کرد؟

درود و خسته نباشید خیلی کوتاه و مختصر میگم خانواده پدریم خیلی وسواس عملی دارن از تیک گرفته تا وسواس تکرار هرچیز و… واقعیت نمیدونم وسواس فکری دارند یا نه من الان تازه متوجه شدم که وسواس فکری گرفتم و خیلی سر این افکار مزخرف حالم از خودم بهم میخوره دستم خودم نیست نمیتونم ذهنمو کنترل کنم بعضی وقتا افکار جنسی درباره عزیزانم به ذهنم میاد از اطرافیان و خیلی کمتر از خودم و سر این قضیه بار ها شده بزنم زیر گوش خودم احساس بی غیرت و بیشرمی میکنم من از کار این خوشم نمیاد ولی ناخودآگاه در ذهنم میاد و من همش عصبی میشم که چرا این تو ذهن من میاد و حالم گرفته میشه و دوست دارم خودم رو بزنم تا افکار مزخرف تو ذهنم نیاد من با این افکار ها هیچ حس خوبی نمی‌گیرم بلکه حالم بهم میخوره ولی دستم خودم نیست ممنون میشم راه حلی به من بدید 🙏🏻

با سلام و خسته نباشید و وقتتون بخیر و خوشی و سراسر سروتونین…
من اسمم امیر حسین هستش
خواهش میکنم درسته این متن خیلی زیاده ولی لطفاً بخون چون یه عمره داره منو زجر میده
من ۱۸ سالمه
، من میخوام از ابتدا که این مشکل ایجاد شد رو کامل براتون شرح بدم و اینکه لطفاً نگید که به روانپزشک و… مراجعه کنم چون راستش خانوادم یک فکر اشتباهی داره و اونم اینه که انسان نباید به روانپزشک و مشاور مراجعه کند و باید خودش مشکلاتش را حل کند در حالی نمی دانند روح نیز مانند جسم که به پزشک احتیاج دارد، به روانپزشک و روانشناس احتیاج دارد، به همین خاطر تا دو یا سه سال آینده که هنوز مستقل نشده ام نمیتونم به روانپزشک مراجعه کنم،
شرح کامل:من در پایه های اول تا ششم یعنی در دوران کودکی اعتماد به نفس و عزت نفس و اراده بسیار بالایی داشتم و از درس و فوتبال و عشق به خدا( خلاصه با همه چیز) بسیار بسیار لذت میبردم و اینکه در مدرسه همیشه شاگرد اول و رقابت گر بودم(هر چند که از رقابت کردن بدم میومد) و عاشق ریاضی بودم خلاصه یعنی سراسر سروتونین بودم تا اینکه پایان ششم به بلوغ رسیدم و با خودارضایی آشنا شدم و من بعد از ۱۵ روز از شروع خودارضایی از طریق سایت های مذهبی و رده اول گوگل با عوارض و گناه بودن خودارضایی آشنا شدم و هر روز و شبم تلاش برای ترک خودارضایی و دوری کردن از عوارضش بود ولی متاسفانه بهش عادت کرده بودم(یا اینکه از روی نیاز بود چون درست نمیدونم) و من هر چقدر با راه های مختلف تلاش کردم خودارضایی نکنم ولی نتوانستم و هر بار که خودارضایی میکردم بسیار بسیار ناراحت و افسرده میشدم چون فکر و گمان میکردم که نکنه اون توانایی هایی که در دوران کودکی داشتم به خاطر عوارض خودارضایی از بین بروند و مغزم و حافظه ی قوی ام از بین بروند به همین خاطر به تدریج افسرده شده بودم(حالا فهمیده ام که به خاطر عوارضش افسرده نشده بودم بلکه به خاطر تلقین های منفی سایت های صفحه ی اول گوگل درباره ی خودارضایی افسرده شده بودم) و من هر چقدر تلاش میکردم از خودارضایی دوری کنم ولی نمی شد بلکه باعث میشد بیشتر معتاد خودارضایی بشم که این مشکل خودارضایی کم بود کرونا هم بهش اضافه شد یعنی پایه هشتم که بودم کرونا اومد و مدارس تعطیل شد و خانه نشین شدیم ولی من مثل مدرسه با عشق و علاقه درسم را میخواندم و از دنیای خودم لذت فراوان میبردم(هر چند که خودارضایی برام مشکل بزرگی بود)ولی همانطور که گفتم والدینم آدم های سنتی و سمی بودند و با حرف ها و متلک هایشان مرا بی نهایت اذیت میکردند مثلاً میگفتند برو آب معدنی بفروش درس رو ول کن یا تابستون ها مثل پسر خالت برو باغ های مردم کار کن(هر چند که از نظر وضع مالی خوبی بودیم و وضعیت مالی خوبی داشتیم ولی فکر کنم مرض داشتند) و همین والدینی که از پایه اول تا ششم مرا تشویق به درس خواندن کرده بودند و خودشون باعث شده بودند که در مسیر تحصیل قرار بگیرم و علاقه مند به درس بشم حالا به صورت غیر مستقیم از من میخواستند درس رو ول کنم در حالی که نفهم بودند و نمیدونستند که منم انسانم و دل و روح دارم و نمیتونم یک چیزی رو که باعث شدید هفت سال بهش علاقه داشته باشم رو یه شبه ولش کنم به همین خاطر کم کم با متلک ها و رفتارهایشان باعث شدند نسبت بهشون گارد بگیرم و رفته رفته به خاطر حرف های منفی پدر و مادرم به خصوص مادرم مثلاً بهم میگفت تو عرضه نداری، هم سن های تو دارند مکانیکی یاد میگیرند و تو یا درس میخوانی یا فوتبال بازی میکنی در حالی که من امیر حسین فقط سیزده یا چهارده سال داشتم خلاصه کار به جایی رسید که ازشون متنفر شدم و هر شب گریه میکردم یا از شدت فشار خانوادگی در خیالم با شخصیت خیالی ام صحبت میکردم و چون مادرم مشکلات زیادی با پدرم داشت به همین خاطر هر روز در غیاب پدرم با من صحبت میکرد و از مشکلاتی که با پدرم داشت باهام درد و دل میکرد و من هم رفته رفته حرفاش رویم اثر گذاشته بود و از پدرم هم نفرت زیادی پیدا کرده بودم هم بخاطر حرف های مادر سمی ام و هم به خاطر متلک ها و بی تفاوتی هایش نسبت به من تا جایی که رابطه ام با پدرم به خاطر دعوا هایم باهاش، بد شده بود خلاصه من کار هر شبم شده بود گریه و گریه و گریه 😭 و آرزوی مرگ حتی یک دفعه خواستم به خودکشی اقدام کنم ولی طناب رو که انداختم روی میله و گلوم رو باهاش بستم و رفتم روی صندلی بزرگ و صندلی را کنار زدم تا کارم رو تموم کنم یه لحظه میله بالایی شکست و افتاد سرم و خودکشی ناکام موند ولی از سرم خون زیادی اومد ولی حالا خدا رو شکر میکنم که میله شکست و خلاصه دیگه من انگار همون آدم سابق دو سه سال قبل و خوشحال و سروتونین زا(سرشار از شادی) نبودم و به خاطر ناتوانی در ترک خودارضایی و ترس از عوارض خودارضایی، افسرده شده بودم و احساس گناه میکردم و فکر میکردم همون طور که سایت های صفحه اول گوگل میگویند عوارض خودارضایی داره ذهن و حافظه منو نابود میکنه و همچنین به خاطر متلک ها و حرف های منفی پدر و مادرم رنج زیادی میبردم و اعتماد به نفسم خیلی خیلی ضعیف شده بود و از هیچ چیز حتی از درس و فوتبال نیز دیگه مثل قبل لذت نمیبردم و اینکه من اون زمان از یک متلک یا حرف منفی نسبت به خودم خیلی بیشتر ناراحت میشدم و خیلی خیلی بهش حساسیت داشتم (به خاطر سخنان منفی زیاد مادرم)😭😭 و مادرم بهم میگفت تو هیچی نمیشی،تو عرضه ی هیچ کاری نداری،تو به گرد پای پسر خالت هم نمی رسی در حالی که من ۱۴ سالم بود پسر خالم ۱۸ سالش(۴ یا ۵ سال اختلاف) نمیدونم بر چه مبنایی منو تحقیر میکرد😭😭😭،
تا اینکه گذشت و رسید به زمانی که من اولای پایه ی نهم بودم
و با اینکه وضع مالی مون خوب بود برای اینکه به مادر شیطان صفت و شیطانم اثبات کنم که من اونجوری که اون میگه نیستم رفتم پیش بنا کار کردم و با اینکه از ته قلب ناراضی بودم که دارم کار میکنم چون خودم قلبن نخواسته بودم که کار کنم بلکه به اجبار روحی مادرم بود ولی یک سال تمام پیش اون کار کردم و به مرور از درس و فوتبال و… دور شده بودم و چسبیده بودم به کارم (البته در این مدت خودارضایی ام درسته که کم شده بود و رسیده بود به ۱۰ یا ۱۵ روز ولی باز به خاطر ترس از عوارضش ،بعد از هر بار خودارضایی احساس گناه میکردم و خیلی شدید ناراحت میشدم) تا اینکه رسید به سال دهم و من عاشق کارم شده بودم و پیش بنا کار میکردم ولی پدر و مادرم به خاطر این که من وارد سال دهم میشدم و اینکه بنا زیر قولش زده بود و پول اون ماه رو کم داده بود پدرم به اجبار منو از کارم بیرون آورد و بهم گفتند تو وارد سال دهم داری میشی و همون طور که پسر عموت با درس خواندن تونست به خارج بره و الان داره پول پارو میکنه پس تو هم میتونی، پس درس ات رو خیلی خوب بخون تا رتبه ی دو رقمی در کنکور بیاوری و من که قبلاً شکسته بودم اون لحظه پودر شدم و معنای پودر شدن رو فهمیدم چون من پنج سال قبلش عاشق درس و فوتبال و همه چیز بودم ولی اینا(پدر و مادرم) باعث شدند ازشون دست بکشم و دیگه برام جذابیتی نداشتند و چهار سال بود که نه با عشق و علاقه درس میخواندم نه فوتبال حرفه ای در باشگاه تختی بازی میکردم و نه … و با اجبار خودم اونا رو انجام میدادم و عشق و علاقمو بهشون از دست داده بودم فقط عاشق کارم بودم و کار میکردم و به فکر کسب درآمد بودم ولی حالا که قلبم شکسته بود و عشق و علاقه ای به درس نداشتم ازم میخواستند بشینم قشنگ درسمو بخوانم و دیگه منفی بافی و … رو گذاشته بودند کنار و منو حمایت میکردند که درسمو خوب بخونم و من هم نمیتونستم بهشون بگم که شما ها باعث شدید دیگه به درس علاقه نداشته باشم و الان هم نمیتونم درس بخونم ،ولی به زور و بی علاقگی درس میخواندم و ترم اول دهم دو درس افتادم و اینا متحیر شده بودند که چگونه من که نهم همه درس هام بیست بود الان دو درس رو افتاده ام و منم نتونستم بگم که شما عامل بوجود اومدن این وضعیت هستید،و زمان گذشت تا اینکه با خودم و خودارضایی ام و … کنار اومدم و پدر و مادرم هم ازم حمایت میکردند و منم بخشیدمشون(هر چند که هنوز هم تنفر شدید نسبت بهشون دارم در عین حال دوستشون دارم) ولی هر جور بود دوباره تونستم با شرایط بی علاقگی ام مقابله کنم و به اجبار به درس و مدرسه برگشتم(اول زندگیم منو تشویق شدید به درس کردند و من به خاطر تشویقشان عاشق درس بودم و مدرک نخبگان ریاضی از تهران گرفته بودم ولی بعد اینا مانع درس خواندنم شدند و عشق و علاقه ام رو کور کردند بعد که درس رو کنار گذاشتم و دیگه حتی کلاس هم نمیرفتم و فقط کار میکردم حالا میخواستند دوباره با عشق و علاقه درس بخونم و کنکور رتبه برتر بشم انگار من روباتم که هر سال تغییر حالت بدم) خلاصه مشکلاتم در سال یازدهم دیگه تقریباً حل شده بودند و منم میخواستم بهشون ثابت کنم که درسته توسط شون شکستم ولی میتونم دوباره بایستم به همین خاطر شروع کردم به تلاش شبانه روزی برای کنکور ولی متاسفانه من در سال هفتم یه وسواس درسی داشتم که امسال که دوازدهم ام عود کرده و شدید شده و مشکل من از اینجا شروع میشه:
راستش من هنگام مطالعه کردن وسواس دارم مثلاً یه سوال ریاضی رو درست حل میکنم دیگه لذت نمیبرم هیچ، بلکه درونم یه حس نارضایتی دارم و مثلا بهم میگه تو یواش حل کردی یا اشتباهه دوباره حل کن (در حالی که میدونم درست حل کردمش) خلاصه فکر های منفی هستش مثلا من وقتی دارم یک سوالی رو حل میکنم هنگام حل کردن ذهنم بهم میگه داری یواش حل میکنی معلومه وسواس داری و ممکنه در کنکور زمان کم بیاری وقتی به حرفاش گوش میکنم و میخوام سریع حل کنم بهم میگه دقت کن نکنه سریع حل کنی و اشتباه بشه، حتی اگه چیزی هم نگه یه حس نارضایتی درونم ایجاد میشه و در درونم شک ایجاد میکند یعنی وقتی به حرفش گوش نمیدم اذیتم میکنه گوش میدم بازم اذیتم میکنه،
مثلا دارم یک متنی رو حفظ میکنم بعد که میخوام از حفظ به خودم بگم یه حس نارضایتی درونم ایجاد میشه یا ذهنم بهم میگه نکنه اشتباه گفته باشی دوباره بگو، وقتی به حرفش گوش میکنم و دوباره میگم بهم میگه معلومه وسواس داری یعنی نه راه پیش دارم نه راه پس،
حتی وقتی یه کار ساده میخوام انجام بدم مثلا یه متنی رو بخونم یا تایپ کنم بعد اینکه متن رو تایپ کردم ذهنم بهم میگه نکنه اشتباه باشه دوباره برگرد تصحیحش کن وقتی به حرفاش گوش میکنم و برمیگردم و مرور میکنم به خودم میگم معلومه وسواس داری و وقتی به حرفش گوش نمیدم ذهنم بهم میگه نکنه اشتباه کرده باشی و در هر دو حالت خیلی اذیت میشم ، یا مثلا وقتی میخوام یه عدد بزرگی رو در ماشین حساب بزنم وقتی میزنم ذهنم میگه چرا وقتی تایپ میکنی هم به جای انگشت هات نگاه میکنی و هم به صفحه نمایش، بهش گوش نمیدم بهم میگه وسواس داری و اذیت میشم ،گوش میدم باز خودم اذیت میشم، خلاصه هیچ وقت از کاری که میکنم حس رضایت ندارم
یا مثلاً دارم با کنترل در دستم شبکه های تلویزیون رو جابجا میکنم و میخوام کنترل رو بگذارم سر جایش، یواش میگذارم سر جایش ذهنم میگه آره تو وسواس داری و میترسی بشکنه به حرفش گوش میدم و سریع میگذارم سرجایش اونوقت کنترل میشکنه، انگار منو ذهنم مقابل هم قرار داریم انگار همین الان که دارم تایپ میکنم یه چیزی اون درون درون ناخودآگاهم داره منو اذیت میکنه و اصلا نمیدونم چیه و چی میخواد، ولی این مشکل خیلی بیشتر منو در درس خواندن اذیت میکنه و نمیدونم چیکار کنم انگار یه حس نارضایتی هست که همیشه باهام هستش،
از یک نفر یکدفعه پرسیدم گفت این نارضایتی به خاطر همون متلک هایی هست که در دوران کودکی مادرت بهت میگفته و الان که مادرت دیگه حرف های سمی و اعتماد به نفس خورد کن بهت نمیزنه این نارضایتی درونی در تو جایگزین مادرت شده، حالا نمیدونم درست میگه یا نه ولی خلاصه همیشه در هر کاری ذهنم منفی میزنه و یه حس نارضایتی درونی از کاری که میخوام انجام بدم درونم ایجاد میشه و اینکه وقتی ذهنم روی یک موضوعی کلیک میکنه دیگه ولم نمیکنه و دیگه فوکوس میکنه روی اون فکر ، و هر کاری که میکنم ذهنم به جای اینکه حس رضایت برایش ایجاد بشه و منو تشویق کنه باز هم هر جور شده یه عیبی (که در ۹۹ درصد مواقع اون عیب ، عیب نیست) برای کارم در میاره و بهم میگه، ولی من میخوام مثل سابق از کار و دنیایم لذت ببرم ،
من امسال که دوازدهم ام هم واسه ی کنکور میخونم هم برنامه نویسی پایتون و کاتلین یاد میگیرم و اینکه وضع مالی مون هم خدا رو شکر خوبه ولی گفتم که بدونید عیبی ندارم ولی این حس نارضایتی داره منو خیلی خیلی اذیت میکنه حس میکنم باید مغزم از صفر صفر دوباره برنامه ریزی بشه چون انگار حد تعادل رو گم کرده ام و نمیدونم باید چیکار کنم تا مغزم راضی بشه و اینکه نمی‌دونم کِی مغزم راست میگه و باید بهش گوش بدم و کِی بهش گوش ندم،
به نظرتون اگه فلوکستین یا سرترالین یا فلوکسامین مصرف کنم حالم خوب میشه؟
در ضمن نمیتونم برم پیش روانپزشک چون اونوقت خانواده ام بهم میگن مرد باید خودش مشکلشو حل کنه یا اینکه میگن دیوانه باید به روانپزشک مراجعه کند نه انسان عاقل.
دو ساله تنها یک آرزو دارم و اونم اینه که این مشکل من حل بشه دیگه هیچ آرزویی فکر نکنم داشته باشم…
ساعت ۴:۴۶ شب، روز پنجشنبه اول اسفند ۱۴۰۳
همین الان که ۱۴۰۳ رو نوشتم یه حس تردید درونم ایجاد شد…

گُل با آن زیبایی آب از گِل میخورد/غصه ی دیوانه را آن مرد عاقل میخورد💚💜💙

سلام خسته نباشید
من کلا اکثر مواقع ذهنم درگیر هرچیزی میشه
شبا ساعت ۴ میرم ۶ خوابم میبره از فکر و خیال اصن دیگه نمیدونم درگیر چیم همش استرس دارم و از خودم عصبانی ام اصن نمیدونم چ کار کنم
الان ذهنم درگیر چزیه ک خودمم نمیدونم اون چیه. دستامم خیلی لرزشش بدتر شده
دیگه نمیدونم چ کار کنم

سلام، خانم هستم چهل سالمه، از بچگی یادمه تو خانواده ای بزرگ شدم که پر از مشکلات بود بحدی که سرکلاس فکر و ذکرم فقط مشکلاتمون بود و حواسم به درس نبود با نمرات پایین قبول میشدم، بیست سالگی مستقل شدم اتاق اجاره کردم و افتادم تو زندگی و اجاره خونه و… علائمی که گفتید تقریبا دارم مثلا تابلو یا ساعت کج بشه انگار دارم خفه میشم، خبر بد میشنوم شروع میکنم به تمیز کاری خونه، دوساله داداشم اومده پیشم به حدی نظم زندگیمو بهم زده که به خودکشی فکر میکنم، زیر لب بلند بلند با خودم حرف میزنم حتی تو خیابون چندبار با خودم تمرین کردم که این کارو نکنم بازم تکرار میکنم، جدیدا تو کار نمیتونم موفق بشم سفارش مشتری رو ناقص پک میکنم صدای سرپرستمون دراومد از کار اومدم بیرون گفتم حالا میگن با این سنش چقدر گیجه تمرکز نداره زرنگ نیست همش تو در و دیوارم از خودم از افکارم از آدمای دور و برم خیلی خسته شدم

من یه آقا مجرد ۳۱ ساله هستم، با وضعیت اسفناک مالی، نقص بدنی (معلولیت در حین سربازی) فکر رها شدن از مستاجری و آرزوی زندگی متاهلی و ماشین دار شدن، داره دیوانم میکنه؛ دو تا برادر کوچکترم هم از فکر زیاد موهاشون سفید شده و البته یکیشان متاسفانه معتاد شدن مثل پدرم؛
آنقدر ترس از پیری و خدای ناکرده از دست دادن پدر و مادرم و ناتوانی ام از عهده زندگی دارم که هیچ قرصی دیگه روم اثر نداره; انشاالله هیچ جوونی درد بی پولی و آرزوی زندگی کردن نداشته باشه ….

سلام . من یک نفر رو مورد قضاوت و توبیخ قرار دادم با توجه به پیام هایی که داده بود و اون فرد گفت به من تهمت زدی و خیلی ناراحت شده بود حالا من از طرفی میگم شناخت آدم ها و اینکه منظورشون از حرف هاشون یا رفتارشون چیه خیلی خیلی سخته و خب آدم واسه حفظ موقعیتش هم که شده به راحتی آب خوردن دروغ میگن و حتی به خاطر ترس شون هم که شده ، اما از طرفی میگم اگر طرف راست گفته باشه و واقعا منظوری نداشته از حرف هاش من در برابرش کار خیلی بدی انجام دادم و هم دلش رو شکستم هم تهمت زدم هم حرف بد زدم راجبش و هم قضاوتش کردم نمیدونم که کار درستی کردم یا نه آخه من در سن کمی هستم و شناخت آدما واقعا سخته به نظرم و حالا هم عذاب وجدان دارم هم میگم طرف میتونسته راست نگه و نقش بازی کنه لطفا راهنمایی کنید و اینکه از فامیل های نزدیک نزدیک هم هستن

سلام خدمت تون من ۴ ماه پیش از حشیش لعنتی بعد از سه کام دچار حمله وحشت شدید شدم تو اون لحظه خدا خدا میگفتم و فکر میکردم میمیرم یه حس مثل یه چیز میومد از از پشت گردنم تو مغزم مور مور میشد و میرفت آلان ۴ ماه میشه دارو مصرف میکنم البته سه دارو بهم نساخت با پزشک اخیر برای من میرتازاپین۷.۵ ملی گرم از طرف شب و پریگابالین ۷۵از طرف روز بهم داد یک ماه بیشتر استفاده میکنم حالاتم خوب شده ولی وسواس دارم وقتی میرم طرف شغل یه بار احساس میکنم چشام سیاهی میکنه نمیدونم تاثیر دارو هست یا یا همون یکبار کشیدن حشیش به چشام ضرر رسانده با وجود که ساعت ۱۰ روز میشه دیدم و همه چیم خوب میشه وقتی صبح ها ساعت ۸ شغل میرم فکر میکنم چشام تار میبینه کمکم کنید!

بالای نود درصد مطلب به ویژگی‌های منفی اختصاص داده شد و فقط دو خط برای درمان مساله یکی از روشهای مهم که درمانگر من به من پیشنهاد کرد روش ثبت است یعنی افکار را مکتوب کنید و سپس آنها رو به چالش بکشید و پاسخ های منطقی متناسب با اونها رو بدید و از ورزش تحرک دوری از شبکه‌های اجتماعی و شرکت در فعالیتها غافل نشید

سلام من نوجوان ۱۴ ساله هستم
از بچگی وسواس فکری داشتم اما در ۱۳ سالگی یعنی در دوران مدرسه کلاس هشتم از یادم رفت و تا یک ماه اول تابستون امسال حالم خیلی خوب بود اما دوماه پیش یک شب دچار لرزش شدید و تپش قلب بالا شدم و از فردای آن شب دچار وسواس ترس از مریضی و روز بعد تری از مرگ این وسواس ها روز به روز عوض میشد
اما یک روز تصاویر خشونت آمیز درمورد خانواده و جمله های بد مانند بکش تو با کشتن آروم میشی در ذهنم تکرار میشد البته این جمله ها فقط در ذهنم بود
۱ هفته بعد از این موضوع یک تصویری در ذهنم آمد که خودم نشستم در آن ور مبل و خودم را نگاه میکنم در آن موقع چون من درگیر وسواس اسیب بودم به این فکر توجه نکردم و این فکر رفت اما بعد از دو روز وسواس اسیب و آن جمله ها از بین رفت و این فکر و تصور آمد
به قدری این فکر گسترده شده که خودم هم اخساس سنگینی نگاه میکنم اما وقتی سرگرم موضوعی میشوم از بین می‌رود
ایا این موضوع هم وسواس فکری هست؟خودم فکر میکنم هست چون وقتی به آن فکر نیستم از بین می‌رود

سلام ۳۱سالمه همش با خودم درگیرم فقط میخام دعوا کنم با مردم احساس قدرت نمای دارم ینفر ی چیزی میگه نزنم تا سالیان سال تو زهنم میمونه خیلی اذیت میشم

سلام وقت به خیر ،من خانم ۴۲ ساله و همش فکر میکنم دیگران تو دلشون منا مسخره می‌کنند و میخندند،و ارتباط نمیتونم بگیرم باهاشون موقع صحبت کردن و حتی وقتی نگاه می‌کنند چه آشنا و چه غریبه.

سلام و خسته نباشید
لطفا کمکم کنید من ۱۸ سالمه از ۱۷ سالگی تقریبا یه شب حالم بد شد همش حس میکردم خودم نیستم دنیا برام عجیب شده بود پدر و مادرم رو یه طوری نگاه میکرردم انگار داشتم دیوونه میشدم رفتم دکتر حتی اسکن مغزی کردم و گفتن هیچ مشکلی نداری یک مدت قرص خوردم و کمتر شد اما کامل خوب نشد و خودم گفتم دیگ قرص نمیخورم خودش خوب میشه همش فکر های عجیب و غریب این مدت تو ذهنم میومد ک جدی نکرفتم گفتم خوب میشه برای مثال ۳ بار دستمو میزنم به دیوار یا با خودم میگم اگ الان خودکشی کنم پدرمادرم چقدر ناراحت میشن و عذاب وجدان میگیرم اما این مدت خیلی زیاد شذه طوری ک فقط فکرو ذهنم اینه یا یک بیماریه خاصی دارم یا دییونه دارم میشم و همش تو گوگل سرچ میکنم علائمم رو یا یهو اینقد ک فکر میکنم عصبی میشم میگم چرا من اینطوریم اخه چرا برای من باید این اتفاق بیوفته دیگ داره اذیتم میکنه ممنون میشم مشکل من رو بگید

سلام مدتی هست که پدرومادرمو از دست دادم قبلا حالم خوب بود تااینکه یکی از دوستام رو دیدم معتاد شده بود وقتی دیدمش ناراحت شدم ومدام درموردش فکرمیکردم نکنه منم مثل اون بشم تاحدی که شب روز میترسیدم فکرای منفی میومد ک معتاد میشم بعدمدتی کمی بهترشدم تااینکه برادرم معتاد شد الان دیگه بدتر احساس ضعف ونامیدی دارم میشه راهنماییم کنید الان من تنها زندگی میکنم ۳۰سال سن دارم ومجردم قبلا مادرم بود وقتی ازدستش دادم بهم ریختم واین فکرای منفی منوگوشه گیر وغمگین کرده خیلی میترسم ودلهره دارم ممنون اگه راهی میدونید کمکم کنید شاید بشه برگردم به زندگی عادیم یاعلی

سلام وقت بخیر . همسر بنده هر روز حدود یک ساعت بدون هدف خاصی رانندگی میکنه . ادم استرسی و با اضطرابی هست و میگه اینطوری اروم میشم .ضمنا حین رانندگی‌ موسیقی گوش میکنه و دست راستش رو مدام تکون میده حالت تیک داره ، علت این رانندگی زیاد چیه؟

سلام
من پسرم ۲۴ سالمه افکارم زود به زود مشوش میشن ینی دوره بسیار کوتاه حال عادی دارم و بعد واسه دوره ۳ یا ۴ روزه دچار افسردگی شدید میشم تو دوره افسردگیم تمام خاطرات بد گذشتم از شکست و ناکامی هام گرفته دوره میشن تو ذهنم تا فکر به اینده و پیشبینیه ناتوانی من در انجام شغلم و کاری که میخوام بکنم
تو زندگیم خیلی احساس دلتنگی میکنم هیچ دوستی ندارم میخوام ازدواج کنم ولی خانواده ام به من هیچ اعتمادی ندارن و ترس از مزدوج شدن من دارن
هیچ حرف حمایتی به من نمیزنن و دائم میگن مشکلاتت مربوط به خودته از ما انتظاری نداشته باش
اینا به کنار مشکلات و نیاز های منو به تمسخر میگیرن من جدی باهاشون حرف میزنم اونا با شوخی جواب منو میدن
شایدم دچار پریشانی روانی هستم لطفا کمکم کنید
تو دوره راهنمایی و دبیرستان هم افسردگی های شدید رو تجربه کردم تمرکزی بر انجام کار هام نداشتم الانم همینطور ولی با رشد مغزم کنترل بیشتری روی خودم دارم ولی همچنان مثل گذشته عذاب میکشم
احساس میکنم تروما دارم

سلام مم یک کارمند ۵۱ساله هستم از ۱۲سالگی یه فکر تو ذهنم افتاد که در جمع دیگران نکنه بدنم بو بده این فکر چند وقتی نبود ولی بعد چند وقت دوباره سراغم میومد و الان واقعا احساس میکنم توی جمع با اومدن این فکر واقعا باد معدم را نمیتونم کنترل کنم و بدنم بو میده مدیر مدرسه هستم این فکر خیلی اذیتم میکنه لطفا کمکم کنید

سلام من ۱۵ سالمه و وقتی یک امتحانی رو بد میدهم و سوال هارو اشتباه پاسخ میدم بعد از امتحان مدام وقتی یادم میوفته عصبی میشم و گریه میکنم یک هفته اس که یک امتحان رو بد دادم و خیلی حالم بده هر روز بدتر میشه انگار دلم میخوام سرم رو بکوبم توی دیوار و همش خودم رو سرزنش میکنم و خیلی بدههه.

سلام. من یه خانوم ۲۵ ساله هستم و ذهنم درگیر اینه که پدر مادرم و خواهرم چیکار میکنن و زیاد خرج میکنن و فامیل بخصوص خاله هام زیاد میان تو خونه مادرم اینا وبرای فامیل زیادی خرج میکنن وزیاد به حرفشون گوش میدن و… واقعا ذهنم خیلی در گیر خونه پدریمه و نمیتونم دو کارای خودم تمرکز کنم در واقع نمیخوام .همش میخوام همه چیز کامل و بهترین و درست ترین باشه . خیلیی نظر میدم و اظراب اینو دارم که نکنه اون چیزی رو که من میگم پدر مادرم نکنن و چرا نمیکنن و احساس کلافگی و سنگینی و عذاب وجدان میاد سراغم اصلا نمیدونم کاری که میکنم درست هست یا نه .نمیتونم تمرکز کنم رو کارهام و درسم همیشه نگرانم و انگار که میخوام همه چیز تو دستم باشه و با برنامه درست پیش بره ولی نمیشه .ممنون میشم اگه راهنماییم کنیننن

عالی

من همیشه دارم ورزش بوکس میکنم احساس میکنم شلوار ورزشی میاد از کمر پایین سابقه وسواسم داشتم اما این یکسره نمیزاره تمرکز کنم چاره اش چیه آیا این وسواسه

سلام ووقتتون به خیر.
من دختری ۴۰ ساله هستم.سالهاست که از این رنج میبرم مبادا افکار جنسی که در ذهنم میاد نسبت به جنس مخالف و یا همنوع رو اونا متوجه بشن و این برام به شدت دردناک بود، مدام با این افکار مقابله میکردم و اونها هم بددتر میشدند.
من دوست دارم ازدواج کنم اما همین افکار نوعی ترس در من ایجاد کرده و نسبت به جنس مخالف همیشه ناخودآگاه گارد دارم لطفا راهنمایی کنید.
از طرفی میگم خب طبیعیه همه این افکار رو دارن
من چرا باید انقدر سخت گیری کنم. سپاسگزارم

سلام من یک دختر۱۸ساله هست الان مدتی هست نزدیک دوماهه همش استرس وسواس دارم همش فمر مرگ میاد تو سرم نمیتونم خودمو کنترل کنم توی دلم فکرای بد میاد همش پاسه هرچیزی استرس اضطراب زیاد دارم واسه هرچیزی خیلی اذیتم تا میخام نماز قرآن بخونم توی دلم خدارو یاد کنم حرفای زشت درمورد خدا توی ذهنم میاد خیلی وسواس دارم هیچ کاری نمیتونم انجام بدم احساس میکنم دنیا روسرم خرابه انگار آسمان به سرم چسبیده نمیتونم هیچ کاری هیچ چیزی انجام بدم یه راه کار بهم بدین تورخدا😔😔😔سر نماز که نماز میخونم حرفای زشت درمورد خداوند توی دلم ذهنم میاد که تصورشون میکنم بعدش خودمو لعنت میکنم غصه میخورم چرا این حرفو میزنم روبه روز بدتر میشم نمیدونم چیکار کنم

سلام دخترم ۲۰ ساله که به دنبال مواردی که باعث هیجانش می شود مثلا دیدن هنرپیشه موردعلاقه اش آنچنان تحریک می شود که دائما دراتاق راه میرود به آن موضوع فکر می کند می خندد و حتی حرکات عجیب می کند بی وقفه ساعتها ادامه می دهد سالهاست که با هیچ درمانی برطرف نشده و کل زندگیش را تحت الشعاع قرار داده است

از کجا بفهمیم که طبیعی هست افکار ترس از اتفاقات بد؟ مثلا من طی زندگی یه سری خاطرات بد دارم از دست دادن کسایی که ناگهانی بوده یا بیمار بودن . الان وقتی عزیزانم بیمار میشه من بدترین چیزا میاد تو ذهنم . یا جواب ازمایششون خوب نیست همش حالم بده شب و روز ندارم . یا نگران کسی که خیلی ازم دوره و اطرافش نا امنه هستم .
نمیدونم من مشکل روانی دارم بنظر خودم طبیعی هستم ولی زندگیم مختل شده نه میتونم به ازدواج فک کنم همه روابطم خراب میشه . نه تفریحی دارم چون دچار عذاب وجدان و حس بدم هیچ وقت بهم خوش نمیگذره . همیشه استرس دارم . لاغرم و وزنم همش در حال کم شدنه . عصبیم . خیلی وقته از ته دل نخندیدم و بین جمع وقتی میخندن من خندم نمیاد . اطرافیانم میگن تورو میبینیم یاد بدبختیامون میفتیم یا روحیه بیمار رو خراب میکنم . خسته شدم. دائم میگم باید نذر و نیاز کنم ذکر بگم . وقتی نمیگم حس بد دارم . تنها چیزی که ارومم میکنه گریه هست. یا درد و دل با امام ها . چون فک میکنم خدا براش مهم نیس و اونا پیش خدا عزیزن شاید اونا جلوی اتفاقات بد زندگی رو بگیرن . باید برم دکتر ؟؟؟

با درود.من هر چند وقت تکرار میشه.چند روز طول میکشه بعد کمرنگ میشه.ترس از آسیب زدن به عزیزانم.چه باید بکنم.آیا دارو برایم موثر است.

سلام من ۱۳ سالمه
گاهی خیال بافی که میکنم یکهو فکر هایی میاد تو سرم که نمیتونم بهشون فکر نکنم امکان رفتن به روان شناس رو ندارم
خیلی زهنم درگیر نیست ولی خب خیلی اذیت کننده است

سلام من خانوم ۴۰ساله هستم شبها همش فکرای بد میکنم که عزیزانم ایجوری از دست میدم حتی بچه‌ام ک عزیزترین کسمن مرگشون دورازجونشون بایه شرایط ناجورمجسم میگم ایقد فک میکنم تا خسته میشم یا وقتی با شوهرم قهر باشم دیگه از ناراحتی خوابم نمی‌بره همش فکر میکنم خیلی دلم میخواد گریه کنم دیگه مث اول گریم نمیگیره کمکم کنید چ کنم وقتی هم زیاد فک کنم کل بدنم مورمور میکنه

من مواقعی که در خانه هستم بسیار وسواس فکری و عملی دارم ولی در مسافرت و اجتماع و منزل کس دیگری به هیچ وجه وسواس ندارم علتش چیست؟

سلام دحترم باردارهست و من همش فکرمیکنم که بچش مشکل داره و سندروم داره ، لطفا کمکم کنین

خیلی خوب

من چند وقت پیش تصویر یک زن رو با پوشش غیر اخلاقی و بد دیدم که چهره زشتی هم داشت روی این شخص نشخوار گرفتم یه افکاری میاد میگه اسمش چیه؟ کجایی؟ کجاست ؟ کدام سایت بوده؟کنار چه عکس دیگه هم بوده ؟ کلی افکار های مسخره میاد تو سرم چیکار کنم نشخوار رو درمان کنم اصلا نشخوار است یا وسواس ؟ احساس میکنم اگه کاری رو نکم اتفاقی بدی می افتاد

من روی به سری تصاویر بدی که دیدم وسواس گرفتم و از ذهنم پاک نمیشه چیکار کنم هر چه بهش فکر نمی کنم بیشتر بهش فکر می کنم چیکار کنم ؟

سلام من وسواس فکری دارم که مجبور به اینم به فکرام واکنش نشون بدم وچک کنم لطفا کمکم کنید زنی ۴۰ ساله هستم

من همش نگرانم نمیدونم چکار کنم دوس دارم با کسی درد دل کنم اما به هیچکس اعتماد ندارم ک باهاش حرف بزنم اگ با روان شناس حرف بزنم به کسی چیزی میگه؟

من قدیم خودارضایی میکردم حالا روی تصاویر بدی که قدیم دیدم وسواس دارم و از ذهن بنده پاک نمی‌شود چیکار کنم ؟

سلام من همش نگرانم .فکر میکنم اگر کلید برق دوبار بالا پاین ندم اتفاق بدی میفته وشبی کسی که ازش بدم میاد میشم وخیلی چیزا شبی این ۳۸سالمه واز بچگی دچار اینم وروز به روز بتر میشم وقتی بچه بودم فکر میکردم اگر شبهابرای کل رفتگانم فاتهع نخونم فردا چیزهای بدی برام پیش میاد وخیلی چیزهای که شبی دوستان نوشتن الان به جایی رسیدم که فکر میکنم اگر تورانندگی از بین این خط نرم شبی کسی میشم که بدم میاد خیلی زجر اوره خسته شدم ودوست دارم زود بمیرم تا این حد

سلام من دچاره این مرضیم ولی هر چه قرص افسردگی می خورم خوب نمی شوم لطفاً یک راه کار برایم نشان بدید متشکرم

من همیشه فکرای بدمیکنم

سلام من مرتب خشمگین میشم و بعد بشدت پشیمان دست خودم نیست قسم میخورم در برابر هیچکس و هیچ چیز خشمگین نشوم اما بی فایدس ترسم از اینه همسایه ها صدامون رو بشنوند وقتی یکی تو خونه صداش بلنده البته بلند در حالت ناراحتی وای بروزی که داخل حیاط یکی از اعضای خانئاده صداش بلند شود من میمییرم و هزار تا فکر سراغم میاد همسایه اگه صدامون رو بشنوه فکر میکنه بی فرهنگیم و به اصطلاح کولی و اگر پنین چیزی پیش بیاد ده روز تا مرز دیونگی میرم انقد فکر میکنم بگویید چکار کنم خواهرم بسیار صبور مهربونه منو به ارامش دعوت میکنه دوسش دارم ولی خیلی اذیتش میکنم

سلام یکی از اشناهامون همش احساس میکنه اتفاق بدی افتاده یا کسی رو با ماشین زده روزی سه بار حمام میکنه درگیری ذهنی داره باخودش

سلام من نزدیک به۳ماه به استرس شدیدی دچار شدم هم از لحاظ فکری ودلشوره شدیدم دارم .هیچ امیدی به آینده ندارم هیچ چیز خوشحالم نمیکنه . هر روز صبح با استرس شدید از خواب بلند میشم .زندگیم داره از هم میپاشه .اگه کمکم کنید ممنون میشم

سلام
ببخشید من ۸سال هست که به وسواس فکری مبتلا هستم
همش میترسم دیوانه شوم دارو مصرف میکنم اما با کم کردن دارو دوباره افکار برمیگردن
لطفا راهنمایی بفرمائید

سلام من دختر ۲۶ ساله ای هستم
تحصیلات عالی دارم .
اما فوق العاده کمبود اعتماد به نفس دارم ….
جوری هم هستم که کسی زیاد باهام ارتباط نداره شاید به دلیل مغرور بودن البته فکر میکنن من مهربونم
احساس طرد شدگی دارم نسبت به بقیه از سمت خودم
هرجا هم دنبال کار میگردم مدام یا بازیچه میشم از طرف کارفرما
یا خودم احساس میکنم نمیتونم از پس مصاحبه بر بیام
افراد همیشه احساسات من رو به بازی میگیرن بعد از یه مدت ولم میکنن و این باعث عذابی در وجودم شده باعث شده چندین بار به طور جدی دست به خودکشی بزنم
احساس پوچ بودن میکنم حس میکنم کار هام به خوبی پیش نمیرن نمیدونم چکار کنم کمی کمک میکنید

سلام، من ۲۳ سال سن دارم، انگیزه انجام هیچ کاری رو ندارم، فکر میکنم کل مسیر زندگیم که تا الان اومدم اشتباه بوده، فکر میکنم سلامت جسمی هم ندارم و دچار وسواس در این موضوع شدم، وقتی دبستان بودم خوردم زمین و یکی از دندون هام شکست و الان اون دندونم که درست کردم رو مدام نگاه میکنم و با بقیه مقایسه میکنم، چندماه قبل ضربه ای کوچک دید و من خیلی حساس شدم همش فکر میکنم آسیب دیده مثل چندسال قبل، با اینکه چیزی نشده اما فعالیت های روزمره م رو انجام نمیدم و میرم تو آینه خودم رو نگاه کنم همش فکر میکنم اتفاق چندسال قبل دوباره برام افتاده، از ذهنم یک اتفاق مبهم میگذره و مدام احساس میکنم ممکنه آسیب ببینم، حس میکنم اگه به کارهام برسم ممکنه ذهنم دور بشه و بهتر بشم اما تمرکز روی کار ندارم چون انگیزه ندارم و همچنین مدام احساس آسیب دیدگی جسمی دارم.

با سلام….به افکار منفی چه بگوییم تا رها شویم

ایا ممکن است اثرات ان روی اگاهی شخص مورد نظر بگذارد؟

سلام رفیق دلت گرم باشه و نگران نباش
همین که به مرحله ای رسیدی ک مشکلتو درک کردی
و دچار مشکلات جدی تری نشدی خودش عالیه
به نظر من ترس ها مقدمه شروع مشکلات هستن
دلتو گرم کن
سعی کن از به یه نیتجه کلی برسی اینکه ما در یه دنیای زندگی ‌‌میکنیم که ممکنه چیزایی رو که دوست داریم از دست بدیم
و از این قسمت ذهن ادم ها دو تیکه میشه
یه عده به ترس ها و نبودن ها و چیزایی که دوست دارن وابسته ان نه به این منظور که اونا رو دوس دارن بلکه زندگی بدون اونا اذیتشون میکنه
یه عده هم میپذیرن که زندگی محدوده و این فکر باعث میشه به قدر چیزایی که دارن رو بهتر بفهمن

البته حق میدم ذهن اشخاص وسواس همیشه همه چی رو مثل یه پازل میبینن که حتی در بهترین حالت یه تیکش گم شده و باید این تیکه باشه تا اون حالت ایده ال شکل بگیره
مثلا شما ازبه‌جای لذت از کنار خانواده و پدر مادر لذت ببرین به این فکر میکنین که مادرم اگه نباشه چی میشه
و لذت بودن اونا تبدیل به یه استرس و نگرانی میشه با دیدنشون هر روز تو ذهن شما هی تکرار میشه این حس بد

البته شخصیت وابسته اگر فقط به مادر بود وسواس نیس
ولی اگر مثلاً در مورد چیزای دیگه هم بیشتر نیمه خالی رو میبینم تا نیمه پر وسواس میتونه باشه

یه دوره با یه متخصص در ارتباط باشین مشکلتون حل میشه نگرانی نداره رفیق

سلام ببخشید بنده هشت ساله به این افکار دچار بودم و اوایل خیلی برام سخت بود اما بعدها انگار نه انگار اصلا برام مهم نبود اما همین نه ماهه که بازم دارم اذیت میشم بنده نمی‌دونم یه حالت هایی میشم که فکر میکنم اصلا وسواس فکری نیس یا نمیدونم واقعا سردرگمم بنده حالم بستکی به هوا داره نمی‌دونم بعضی وقتا حس میکنم در یک عالم دیگه هستم یعنی دریک گذشته نا معلوم و این استرس بهم وارد می‌کنه حس میکنم دارم دیوانه میشم از همین خیلی میترسم یه حس حالی از گذشته برام تداعیی میشه و حالمو بد می‌کنه واقعا نمیتونم حسمو توصیف کنم حس میکنم اینجا نیستم در یک فکر حس میکنم گیر افتادم خواهشاً راهنمایی کنید منو من خیلی دنبال این مشکلم بودم اصلا پیداش نمیکنم نمیدوپم‌شایدم از وسواسم هست حس میکنم کوچیک که بودم این حالات داشتم اما بعداً رفع شده و الان باز برگشته حس میکنم تو زمان حالم نیستم همش درگیر گذشته نامعلومم یجور‌افکار پریشان واقعا نمیدوپم

سلام من وسواس فکری مذهبی شدید دارم خیلی فکر های بد تو ذهنم میاد آیا برای درمانی راه حلی است یا نه

سلام تروخدا کمکم کنید خیلی به کمکتون نیازمندم…من دختری ۱۷ ساله ام پایه دوازدهم و توی سال دهیم وارد رابطه ای شدم که جدی نبود ولی مدام الان احساس عذاب وجدان میکنم و نمیتونم خودممو ببخشم و درطول روز کامل توی ذهنمه مثل اینکه یه تومور تو سرم باشه و با خودم میگم کاش حافظه مو از دست می دادم جوری شده مثل خوره افتاده به جونم و اصلا روی هیچ کاری تمرکز ندارم و نمیتونم درس بخونم..ترو خدا کمکم کنید اصلا قابل درمان هست؟