تریکومونیازیس یک بیماری آمیزشی جنسی است که توسط انگلی به نام تریکوموناس واژینالیس ایجاد میشود. این بیماری در زنان ممکن است در واژن و در مردان در مجرای ادرار (لوله انتقال دهنده ادرار از مثانه) ایجاد شود. تریکومونیازیس از طریق آمیزش واژنی با فرد آلوده به انگل منتقل میشود. علائم در زنان شامل ترشحات زرد رنگ کف آلود، التهاب واژن، خارش، درد و سوزش و قرمزی واژن است. این بیماری در مردان اصولا هیچ نشانه‌ای ندارد. همچنین این بیماری با افزایش خطر ابتلا به عفونتهای لگنی، افزایش احتمال ابتلا به ایدز و سایر بیماری‌های آمیزشی مرتبط است. در این مقاله به بررسی این بیماری جنسی، علائم آن، تشخیص و درمان می‌پردازیم.
تریکومونیازیس چیست؟
تریکومونیازیس یک عفونت شایع جنسی است که توسط انگل ایجاد میشود. در خانم‌ها، تریکومونیازیس میتواند باعث ترشحات بدبو از واژن، خارش دستگاه تناسلی و ادرار دردناک شود. مردانی که دچار تریکومونیازیس هستند به طور معمول هیچ علائمی ندارند. زنان بارداری که دچار تریکومونیازیس هستند ممکن است در معرض خطر بیشتری برای زایمان زودرس نوزادان خود قرار بگیرند. علت آن عفونت با انگل تک یاخته‌ای به نام (Trichomonas vaginalis) تک‌تارچه مهبل است. در هنگام درمان برای جلوگیری از عود مجدد هر دو شریک جنسی باید تحت درمان قرار بگیرند. متداول‌ترین روش درمان تریکومونیازیس شامل مصرف یک مگادوز مترونیدازول (Flagyl) یا تینیدازول (Tindamax) است. با استفاده صحیح از کاندوم در هر بار رابطه جنسی، می‌توانید خطر ابتلا به عفونت را کاهش دهید.
علائم تریکومونیازیس
این عفونت اغلب هیچ علائمی ندارد. مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌ها (CDC) اعلام کرده است که تنها ۳۰٪ از افرادی که به این بیماری آمیزشی مبتلا می‌شوند علائم دارند. هنگامی که علائم بروز می‌کند، اغلب ۵ تا ۲۸ روز پس از ابتلا به بیماری در فرد شروع میشود. برای بعضی از افراد، ممکن است خیلی بیشتر طول بکشد.
علائم رایج این بیماری در زنان عبارت‌اند از:
- ترشحات واژن، که میتواند سفید، خاکستری، زرد یا سبز باشد و معمولاً کف‌آلود و بوی نامطبوع دارد.
- لکه بینی یا خونریزی واژن
- سوزش یا خارش واژن
- التهاب و قرمزی واژن
- نیاز به ادرار مکرر
- درد هنگام ادرار یا آمیزش جنسی
علائم رایج این بیماری در مردان عبارت‌اند از:
- ترشحات غیر معمول از مجاری ادراری
- سوزش هنگام ادرار یا بعد از انزال
- تکرر ادرار
آیا میتوان بیش از یک بار به تریکومونیازیس (تریک) مبتلا شد؟
ممکن است چندین بار به این عفونت مبتلا شوید. تقریباً از هر پنج نفری که تحت درمان تریک قرار می‌گیرند، یک نفر در عرض سه ماه دوباره مبتلا میشود. برای جلوگیری از عفونت مجدد، شما و همسرتان باید همزمان از داروهای ضد عفونت استفاده کنید. پس از اتمام درمان، باید یک هفته قبل از برقراری رابطه جنسی صبر کنید تا به دارو زمان داده شود تا اثر کند و علائم از بین بروند.
تریکومونیازیس (تریک) چگونه مدیریت یا درمان میشود؟
این عارضه اگر درمان نشود میتواند ماه‌ها یا حتی سال‌ها ادامه داشته باشد. این عفونت به خودی خود از بین نمی‌رود. در تمام مدتی که آلوده به آن هستید، می‌توانید STD را به شریک جنسی خود منتقل کنید.
داروهای ضد عفونی خوراکی تریک را از بین می‌برند. پزشک ممکن است مترونیدازول (Flagyl) یا تینیدازول (Tindamax) را برای این نوع عفونت تجویز کند. در حین انجام درمان، رعایت نکات زیر ضروری است:
- یک دوز دارو تا ۹۵ درصد از زنان مبتلا را درمان می‌کند. مردان به همین دلیل ممکن است به مدت پنج تا هفت روز نیاز به مصرف دارو داشته باشند.
- هر دو طرف(زوجین) باید برای تریک تحت درمان قرار بگیرید، در غیر این صورت عفونت را به جلو و عقب منتقل خواهند کرد.
- تا یک هفته پس از اتمام دارو نباید رابطه جنسی داشته باشید، با این کار به دارو زمان می‌دهید تا عفونت را از بین ببرد و علائم عفونت برطرف شود. رابطه جنسی خیلی زود میتواند منجر به عفونت مجدد در زوجین شود.
- باید در عرض سه ماه به پزشک خود مراجعه کنید تا مطمئن شوید که دیگر آلوده نیستید.
چه عواملی باعث ابتلای فرد به تریکومونیازیس می‌شوند؟
علت این عفونت انگل تک یاخته‌ای به نام (Trichomonas vaginalis) تک‌تارچه مهبل است. این بیماری از طریق رابطه جنسی واژینال از فردی به فرد دیگر انتقال پیدا می‌کند. در زنان این عفونت در واژن یا مجاری ادراری و یا هردوی آن‌ها میتواند رخ دهد اما در مردان عفونت تنها به مجاری ادراری انتقال پیدا می‌کند. پس از ابتلا این عفونت به راحتی از طریق رابطه جنسی بدون محافظ منتقل میشود. این عفونت از طریق تماس بدنی عادی مانند در آغوش گرفتن، بوسیدن، به اشتراک گذاشتن ظرف‌ها یا توالت منتقل نمی‌شود. علاوه بر این، نمی‌تواند از طریق تماس جنسی که شامل رابطه جنسی واژینال نیست، منتقل شود.
مطلب بیشتر: سیفلیس چیست؟ علائم، علل، تشخیص و درمان سیفلیس
چه کسانی بیشتر در خطر ابتلا به تریکومونیازیس هستند؟
طبق اعلام انجمن سلامت جنسی آمریکا (ASHA) و CDC، هر ساله یک میلیون مورد جدید تریکومونیازیس تخمین زده میشود. تریکومونیازیس در زنان بیشتر از مردان دیده میشود و ۲.۳ میلیون از زنانی که به آن مبتلا می‌شوند در سنین ۱۴ تا ۴۹ سالگی قرار دارند. این بیماری در افراد مسن‌تر و زنان شایع‌تر است. خطر ابتلا به این عفونت در افرادی که اقدامات زیر را انجام میدهند بیشتر دیده میشود:
- داشتن شرکای جنسی متعدد
- داشتن بیماری‌های آمیزشی دیگر
- سابقه داشتن تریکومونیازیس
- رابطه جنسی بدون کاندوم
عوارض تریکومونیازیس (تریک) چیست؟
تریک درمان نشده خطر ابتلا به ویروس نقص ایمنی انسانی (HIV) را در صورت قرار گرفتن در معرض ویروس افزایش می‌دهد. HIV درمان نشده هم میتواند منجر به ایدز شود. زنانی که تریچ و اچ آی وی دارند بیشتر احتمال دارد هر دو بیماری را به شریک زندگی خود منتقل کنند. به همین دلیل، مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌ها (CDC) توصیه می‌کند که زنان HIV مثبت حداقل سالی یک بار آزمایش تریک انجام دهند.
چگونه میتوان تریکومونیازیس را تشخیص داد؟
علائم این عفونت منتقله جنسی درست مانند سایر بیماری‌های منتقله جنسی است. این بیماری تنها با علائم قابل تشخیص نیست. هر فردی که به ابتلا به این بیماری مشکوک است باید سریعا به پزشک مراجعه کند تا آزمایشات و معاینات فیزیکی به موقع انجام شوند. از جمله آزمایشاتی که میتواند تریکومونیازیس را تشخیص دهد عبارت‌اند از:
- کشت یاخته
- آزمایشات آنتی ژن (در صورت وجود انگل تریکوموناس، آنتی بادی‌ها متصل می‌شوند، که باعث تغییر رنگ میشود)
- آزمایشاتی که به دنبال DNA تریکوموناس هستند.
- بررسی نمونه‌های مایع واژن، ترشحات مجرای ادرار یا ادرار در زیر میکروسکوپ
چگونه میتوان از ابتلا به تریکومونیازیس (تریک) پیشگیری کرد؟
اگر از نظر جنسی فعال هستید، می‌توانید برای محافظت از خود در برابر ابتلا یا انتشار بیماری‌های مقاربتی و سایر بیماری‌های مقاربتی، اقدامات زیر را انجام دهید:
- در حین رابطه جنسی از کاندوم استفاده کنید.
- به طور معمول برای تریک و سایر بیماری‌های مقاربتی آزمایش شوید.
- اگر تریک یا سایر بیماری‌های مقاربتی دارید، تحت درمان قرار بگیرید.
- به همسر خود بگویید که آیا تریک دارید تا آزمایش و درمان شوند.
- تعداد شرکای جنسی خود را محدود کنید.
چگونه میتوان تریکومونیازیس را درمان کرد؟
تریکومونیازیس با آنتی بیوتیک قابل درمان است. پزشک شما ممکن است مترونیدازول (Flagyl) یا تینیدازول (Tindamax) را برای درمان تجویز کند. در ۲۴ ساعت اول پس از مصرف مترونیدازول یا ۷۲ ساعت اول پس از مصرف تینیدازول از مصرف الکل اکیدا خودداری کنید. چراکه میتواند باعث حالت تهوع و استفراغ شدید شود. اطمینان حاصل کنید که شریک جنسی‌تان نیز مورد درمان قرار می‌گیرد. نداشتن علائم به این معنی نیست که شریک جنسی شما به این عفونت مبتلا نشده است. بعد از اینکه شما و شریک جنسی‌تان تحت درمان قرار گرفتید، باید یک هفته از تماس جنسی خودداری کنید.
عوارض جانبی داروها چیست؟
هنگام مصرف مترونیدازول یا تینیدازول نباید الکل بنوشید. این ترکیب میتواند باعث تهوع و استفراغ شدید و ضربان قلب سریع شود. مصرف این داروها عوارض بسیاری دارد:
- سوزش سردل
- طعم فلز در دهان
- عفونتهای قارچی واژن